Zweefvliegen voor Japanners

Het moment waar iedere zweefvlieger op zit te wachten: vliegen in een zweefvliegtuig aan de andere kant van de wereld. Nou raad eens wat ik heb gedaan!

LET OP! Er kan wat (niet veel) zweefvliegtaal tevoorschijn komen in deze blog. Sorry voor het ongemak.

De dag begon om half 7 met het ochtendritueel en nadat ik de trein van 8 uur had gehaald begon de doolhof. In Japan hebben ze miljoenen treinen die net iets anders rijden en voor 2,5 uur route moest ik uiteindelijk vier verschillende treinen gebruiken voordat ik eindelijk om 10:30 op Fujioka station aankwam. Daarna was het nog een 40 minuten tocht (werkelijk 20 min, maar ik ging eerst de verkeerde kant op) voordat ik eindelijk was aangekomen bij de Japanese Soaring Club zweefvliegveld!

Mijn gastvrouw Mayumi-san had van tevoren voor een paar vragen gebeld en hierdoor wisten ze dat ik langs zou komen en kon alles vlekkeloos geregeld worden. Na de administratie mocht ik mijn training weer vervolgen: ik moest 2 uur wachten voordat ik eindelijk de lucht in mocht. Gelukkig waren de Japanse zweefvliegmannen niet bang voor een praatje en ik heb mij dus prima kunnen vermaken ;).

Hier kwam ik voor een andere verassing te staan. Het bleek dat het niet mogelijk was om een lierstart te maken, alleen sleepstarts; mijn eerste in mijn hele zweefvliegcarrière! Gelukkig had ik een zweefvlieginstructeur achter mij die het werk voor mij deed ;).

Wij werden omhoog geholpen tot 2000 ft en daarna lag het aan mij om boven te blijven. Dit is ook uiteindelijk gelukt! Ik heb ons omhoog kunnen hijsen tot ongeveer 3000 ft dankzij bellen van 2 - 3 m/s (wat niet het beste was aangezien het herfst is)! Mijn vlucht duurde in totaal 40 minuten (omdat ik niet te veel geld uit wilde geven) en heeft mij in totaal 10.200円 gekost (ongeveer €75,-).

Hierna dacht ik dat mijn dag zo wel over was, maar ik dacht verkeerd. Ik mocht ook nog gratis een rondje maken in een motorkist! Dat kwam als een totale verassing, maar daar kwam ik snel overheen en alleen blijdschap bleef achter. In deze vlucht hebben wij twee touch-and-go's gemaakt en halverwege de derde 'vlucht' zette de piloot de motor uit en zweefde het naar de grond.

Hierna was mijn zweefvliegdag echt afgelopen en mocht ik weer de doolhof terug nemen naar Sayama-shi (mijn woonplaats), wat mij gelukkig ook was gelukt.

Japanese Survival!

Voor de KZC: als ik kijk naar overeenkomsten zijn het er veel! Er is een overvloed aan jongens, ze hangen allemaal bij het lichthuis (dat daar geen licht geeft, aangezien ze geen lier hebben) en staan allemaal te popelen om de lucht in te gaan. De sfeer was wel iets minder actief, aangezien het allemaal werkende mannen op leeftijd zijn (en niet iedereen is zoals Martin ;P), maar goed gezelschap blijft het nog steeds.

Oh en Boris, Dit keer had ik wel de hele tijd het goede veld in de gaten!

Catch you all later!